წაიღე ჩემი გული…თუნდაც სულ პატარა ნაწილი… ჩუმად მოეფერე და ბალიშის ქვეშ შეინახე… როცა შეგცივდება, ის გაგათბობს და სიყვარულის ზღაპარს მოგიყვება როცა მოგეწყინება…
სიყვარულს არ უნდა დაპირდე ადამიანს, თუ კი ვერ შეძლებ.არც ისეთ რამეს, რასაც ვერ შეასრულებ. შენ შეიძლება დაგავიწყდეს,,გადაგავიწყდეს და ვინმეს მთელი სიცოცხლე ახსოვდეს.
ცხოვრებას ვერ შევცვლით , შეიძლება ახლიდან დავიწყოთ მაგრამ, ის უნდა მოხდეს რაც წინაწარ გაწერილია. ნათქვამია " ადამიანი თვითონ არის თავისი ბედის მჭედელი "-ო, მაგრამ მაინც უხილავი ამოუცნობი ძალები ანუ ბედისწერა თავის სათქმელს ამბობს
რატომ გიყვარვარ? როდესაც -,, პარიზის ღვთისმშობლის ტაძარი"- წავიკითხე კვაზიმოდო სიძულვილს იწვევდა, არა ფიზიკური სიმახინჯის გამო, არამედ -,, დამპსლი"- სულის გამო..
მინდა გავბედო და დავწერო, რომ აბურდული ძაფი ისევ სწორად დავახვიო გორგალზე და სხვებთან ერთად თავისი ადგილი მივუჩინო. მინდა გავბედო და შევაღწიო საკუთარ ფიქრებში, რომ თავად არ ავიხლართო მათში.
შენ ხარ წვიმის შემდეგ თბილი სურნელით გაფერადებული ჰაერი, რომლის მიღება არასდროს მაკმაყოფილებს. ხე, რომელიც ჩემი აივნის წინაა და ღამით ფიქრისას ყოველთვის ვცდილობ მივწვდე(ორივენაირად). შენ ხარ ნივთიერება ჩემს ტვინში, რომელიც ჩემს
რაც მეტს ვფიქრობ, უფრო მეტად ვრწმუნდები რამდენად მნიშვნელოვანია საკუთარ თავზე ფიქრი და საკუთარი მიზნებისკენ სწრაფვა. არავინ დაა არაფერი, მხოლოდ დასახული ოცნებადქცეული მიზანი და ნაბიჯ-ნაბიჯ სვლა, შენსავე ჩავარდნებზე მუშაობა