საკუთარ თავს რომ შეხვედროდი, წლების წინანდელს, რას ეტყოდი?
- არ ვიცი, თვალებს დავხრიდი, მაპატიე-მეთქი ვეტყოდი და გულში ჩავიხუტებდი.
მერე სადმე დავპატიჟებდი და დიდ ხანს დაველაპარაკებოდი. ვეტყოდი,
ნუ ხარ ასეთი მიმნდობი და გულწრფელი, ადამიანები ცბიერები არიან
, არ იცი ვინ როდის გიმტყუნებს ხვალ-მეთქი. არ დამიჯერებდა, ვიცი..
. შემომხედავდა გაკვირვებული ბავშური თვალებით და მეტყოდა,
მე მიანც სიკეთის მწამს, ისე რა აზრი აქვს ურთიერთობებსო.
.. ვეტყოდი ყველა უღირსის გამო ცრემლებს ნუ დაღვრი,
გულს გაუფრთხილდი, ვისაც ეყვარები ის არ დაგტანჯავს
ამიტომ უღირს გულს ნუ ანდობ-მეთქი. ეჰ..
. ნეტა მართლა შეიძლებოდეს.