ხომ შეიძლება,
ამ ღამეს
ვიღაცა მხოლოდ იმიტომ ათევდეს,
რომ
მზის ამოსვლა იხილოს,
მიუხედავად იმისა,
რომ
ცა მოღრუბლულია.
ორსაწოლიან ლოგინზე მარტო ვწევარ,
მინდა პირიქით იყოს,
თუმცა არავინ მყავს,
ვინც ხელისგულზე პურივით დამიფშვნიდა,
პატარა ბეღურების საკენკად
და
მერე მკერდზე დამადებდა თავს.
ჩემოდანში აბურდულ ტანსაცმელს
რომ
ჩატენი
და
არ იკვრება,
აი ისეა, ყველა ჩემი ოცნება გულში.
როგორ მინდა ახლა მხედავდე,
ახლა,
როცა ყველაზე ნაკლებად ვჩანვარ.
ნუ მოხვალ ჩემ საშველად,
ნუ მოხვალ ჩემ წასაყვანად,
შენი თავის დასავიწყებლად მოდი.
მე არ ვარ მიზნებისთვის მოვლენილი,
ჩემს სულში მხოლოდ იდეები იბადებიან.
ეს სიბნელე არ ღირს შენი თვალების გახელად.