ვის დავუწერო ლექსები,
ანდა ვის ვუთხრა ,,მიყვარხარ."
დეპრესიისგან დაღლილი
სკამზე დავმჯდარვარ მინასთან.

ვუყურებ თოვას და ტკივილს
გულს ვთხოვ როგორმე გაუძლოს,
დასასრული კი არა აქვს
ჩემ ირგვლივ სევდის საუფლოს.

ნუთუ ასეთი ცუდი ვარ
რომ ქვეყნად არვის ,,ვუყვარვარ."
ბუნებას თავის ფუნჯი აქვს
და ფიფქებს ხატავს მინასთან.

მე - სევდიანი პორტრეტი
ვზივარ ოთახში და მტკივა.
ცხოვრების ფუნჯით ნახატი
მწუხარე პეიზაჟი ვარ